Muziekruimte

Terwijl Emily naar haar plek snelde maakte Scout haar ogen even groot vanwege het moegehalte van haar vriendin. Ze herstelde zich al snel en ze haalde haar schouders non-chalant op, waarna ze naar haar eigen plek achter het drumstel kroop. "Courtney, move je ass en sta klaar, ne~!" bracht Scout uit en tikte met haar ene stokje tegen haar andere zo'n drie keer achter elkaar met een grote grijns op haar gezicht.

Courtney fronste maar kon haar eigen glimlach niet stoppen. "Ik sta al klaar, jeez", zei ze door een onder gedrukte blije toon en ging schuinachter Scout staan, waar ze haar nog net in haar schouderblad kon porren. Courtney nam toen weer een stap naar achter en controleerde of alles goed zat qua koorden en shit. Yup, zag er oké uit. Ze probeerde de frons van haar gezicht te krijgen. Kom op, focus je, dacht ze. Ze wou niet afgaan nu ze Emily eindelijk sinds een week al had enthousiast gekregen. "Eén, twee, drie..." hoorde ze zichzelf aftellen. "Scout!" schreeuwde ze.

Scout snapte het en begon de drumintro: hij was niet perfect, maar voor een eerste keer waanzinnig. Niet dat er iets anders te verwachten viel van Scout. Ze hoorde Courtney al beginnen en versnelde kort, maar langzaam ging ze verder. Tschjing. Opnieuw. Ander patroon. Refrein. Scout hoorde ook Emily's stukken, die het een echte feeling gaf. Scout had bijna opgehouden, zo bijzonder vond ze het eigenlijk klinken. Ze speelde door en door, tot zij en Courtney een solo hadden, waarin Emily nog veel beter dan daarvoor inviel en het perfect opbouwde, haast. Haar solo liet Scout dan ook kippenvel krijgen. Ze hoorde al aan Courtney's tonen dat het nummer bijna afgelopen was en hoorde Emily nog sissen, "Explode..." Ze bleef even zitten en draaide zich ietwat melodramatisch misschien om naar haar vriendin.

Ook Courtney was bijna gestopt met spelen tussendoor door hoe goed Emily het had kunnen spelen. Was ze daar bewust van? Had ze getraint op dit moment? Had Courtney haar überhaupt werkelijk gelukkig gemaakt nu? Had ze Lucas even kunnen vergeten? Oh, stomme vraag. Waarom moest Courtney daar altijd aan denken, liefdezaken en shit. Het kon haar niets schelen, ze was een tomboy. Ja, een tomboy. Shit. Ze slikte zo onopvallend mogelijk en draaide zich om naar Emily. "Aaaaahhh dat was geweldig, Em!" riep ze uit en paste niet erg goed op de instrumenten wanneer ze haar haast besprong.

Ook Scout opende haar mond. "Dat was geweldig, Emily!" riep ze in haar hoge stem en met gesloten ogen, maar nog altijd met een grote glimlach. "Hoe heb je dat zo goed kunnen spelen?" zei ze en zette zich met haar handen af van haar zitplek en deed twee stappen naar voren.

Het was niet zo dat Emily claustrofobisch was, maar ze kreeg het benauwd, zeker met Courtney op zich. Ze lachte ongemakkelijk ook al hield ze van haar vriendinnen, nou ja, waarschijnlijk. Emily wist niet veel van het concept 'houden van' en liet dat ook geen geheim. "Ik..." begon ze en ze probeerde Courtney beleefd van zich af te krijgen want ze wist dat ze alleen maar zou zweten wanneer iemand haar zo dichtbij nam. "Courtney..." zei ze met een ongemeende glimlach.

Courtney bewoog gemakkelijk van haar vriendin af. Nooit zal ze het afleren om Emily te bespringen van vreugde, vol intimiteit, en zeker nu Courtney laatst nog een preek had gehad over homofoben, waarin Scout hen had verteld biseksueel te zijn, dacht Courtney dat Emily zou denken dat ze zelf gay was, dus had Courtney zich voorgenomen op te passen, ook al waren het haar vriendinnen en vond ze meisjes niet aantrekkelijk, in geen manier dan ook. Mooi, ja. Knap, zeker. Jaloers? Oh boy. Maar verliefd op een meisje? Nee. Ze grijnsde en porde met haar elleboog in haar vriendins zij. "Vertel me nou niet dat je met Lucky Luke heb zitten oefenen?" Eén wenkbrauw ging omhoog.

Emily schrok op en begon met haar handen te heen en weer te bewegen, alsof ze 'stop' gesticuleerde. "Nee! Nee!" zei ze, iets hoger dan normaal en herstelde zich niet wanneer ze haar uitleg vervolgde. "Ik hou alleen gewoon heel erg van My Chemical Romance! Jullie weten hoeveel ik van die band hou!" zuchtte ze bijna op het laatst er nog uit en ze voelde een schok in iets aan haar zij, maar negeerde het. Het was iets waar ze weleens last van had, soms dacht ze dat ze al heel erg snel oud aan het worden was en als klein kind was ze danwel lenig maar erg fragiel geweest. Ze slaakte bijna een geluid wat enkel vermoeidheid kon betekenen, maar hield zich in, hing even slapjes en pufte, "Kunnen we het over iets anders hebben?"

Scout keek op. Ze kende Emily nu al een jaar en toch verbaasde ze zich er steeds over hoe Emily van stereotype "moe moe kyun" ook nog een vermoeide, bottere kant had, die weleenswaar niet veel anders was dan haar gewone instelling, zeker niet omdat ze hetzelfde klonk, maar toch. Scout wisselde een blik uit met Courtney en ze sloeg een been over haar andere heen. "Nou", begon ze ietwat sinister maar ze pakte een rustigere toon op, "er gaat een roddel rond dat we morgen een nieuwe klasgenoot zullen hebben." Ze zette haar handen tussen haar benen in op het zitje van haar drumstel.

"Ah!" schrok Courtney op en ze draaide zich gelijk naar Emily, die nooit echt bijbleef, of zo leek het tenminste. "Dat is waar ook!" Ze keek ergens naar het plafond en bracht haar linkerhand naar haar gezicht, in een poging ook schattig te doen, maar het zag er zoals gewoonlijk, zoals bij alles wat ze deed, ietwat lompjes uit. "Volgens mij was haar naam Paige... nee... Hmm..."

Emily's eigen tweede naam was Paige, dus haar aandacht was even afwezig maar ze schudde haar hoofd één keer, langzaam, boog wat voorover en antwoordde toen rustigjes, "Hebben jullie het over Piper Hudgens?" waarbij ze ontschuldig een blik wierp naar haar blauwharige, sanguinische vriendin.

Courtney keek op en liet een lang aanhoudende klinker horen wanneer ze uitroep, synchroon met Scout, "Eeeeehhhh?" De band aan haar gitaar was gezakt naar haar heupen en ze trok hem nu over haar hoofd om hem nonchalant tegen de muur te zetten. In haar oog hoek zag ze Scout ook sprinten om naast haar te staan. Sinds wanneer was Emily bezig met wat er actueel was qua roddels en de onderwereld des vrouwen?

Emily's ogen werden groot en ze knipperde één keer, haar handen voor zich uit houdend en zei vlug, "N-n-niks. Ik zei niks. Ik dacht alleen, misschien hadden jullie het over Piper Hudgens, maar blijkbaar niet!" Ze trok haar mondhoeken iets te geforceerd omhoog en lachte zeer ongemakkelijk.

Scout fronste vermoeid wanneer ze zag hoeveel moeite Emily erin stak om het nog weg te wuiven. "N-nee, je had het goed hoor. Ze heet Hudgens." Scout schudde haar hoofd. "Oké, onbelangrijk." Ze stak haar vinger naar Emily uit en voelde Courtney's arm op haar schouder, alsof ze volledig achter haar stond. "Punt is, we kunnen vragen of ze bij onze club wilt! Nog één lid en we zijn een officiële club!" Ze keek naar Courtney.

Courtney haalde haar hand iets omhoog en mompelde iets wanneer ze naar linksboven keek wat leek op, "Al moet ze wel kunnen omgaan met een keyboard, Scout, anders hebben we nog niks aan d'r."

Scout keek verontwaardigd naar haar vriendin over haar schouder en riep uit, "Eeehhh? Dat is toch vanzelfsprekend, Court? Noem één persoon die geen keyboard kan spelen tegenwoordig!"

Courtney keek skeptisch naar haar blonde vriendin die soms momenten had waarvan Courtney echt haar haarkleur wou benadrukken. Er hing een stilte in de lucht alsof Scout met een retorische vraag was geëindigd, wat het ook was, maar helaas was ze serieus geweest in de plaats van een grapje makend. "Uhm", begon Courtney nuchter, "wat denk je van iedereen in deze ruimte?"

Emily knipperde in de stilte en zei ook niks, met grote ogen keek ze echter naar Scout, haar niet beoordelend alleen wel belangstelling hebbend.

Scout draaide haar hoofd naar Emily en dan naar boven, naar het plafond kijkend en bracht haar rechter wijsvinger naar de plek rechtsonder haar mond. "Oh ja!" riep ze uit. Ze glimlachte en maakte een blij geluid wanneer ze omkeek naar haar vriendin. "Laten we dan hopen voor het beste, ne~?" gooide ze erachter aan en ze huppelend ging ze terug naar haar drumstel. "Jongens, ik heb zin in Meredith Brooks! Whoo!" Ze pakte haar stokjes op en stak deze omhoog alsof ze Nizuma Eiji was. Niet dat haar vriendinnen het zouden herkennen, noch dat ze ervan afwisten dat ze Bakuman las. Dat ze überhaupt iets anders las dan beautybladen zou ze al verbazen, en erg veel zin in zo'n reactie had ze niet, dus ze hield haar mond maar.

Emily sprong op en ze knikte hevig met een instemmend geluid erbij, waarna ze naar haar plek haastte en haar gitaar weer goed om zich draaide, zichzelf en haar verlengstuk klaar maakte voor I'm A Bitch (I'm A Lover).

Courtney keek even verbijsterd naar haar vriendinnen, hoe vluchtig en licht ze bewogen, hoe ze zo waren in het algemeen. Uiteindelijk glimlachte ze en zei, "Vooruit", maar wel zo zachtjes dat Scout het nog net kon horen. Niet dat Scout nog naar haar luisterde, maar toch, het hoorde erbij. Ze nam haar bas en ze ging klaar staan. Een blauwe pluk kwam net onder haar band maar ze trok zich er niks van aan, het was voor haar een rustig nummer. "Eén, twee, drie...!"

[FIN]