Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
De twee beste scholen voor magische tieners, gevestigd aan de rand van Londen (Hillingdon) zijn enkel een loop afstand van elkaar. Hiermee bedoelen we Rochester, de school voor meisjes, die vooral niks te maken wil hebben met het Ashbury, de boys school.
Onderwerp: R: Piper Noel Claudia Hudgens wo jul 13, 2011 5:37 am
Naam: Piper Noel Claudia Hudgens Roepnaam: Piper, 'Pie', Hudgens, 'Anal Girl' Geslacht: Vrouwelijk Leeftijd: 16 Verjaardag: 2 februari Kracht: IJs en Water Geboorteplaats: Sherbrooke, Canada Geloof: Atheïst Seksuele voorkeur: Heteroseksueel (Bij)baan: Ze is part-time model. Familie: Ze is een nicht van Vanessa Hudgens, ja, via haar vaders kant, natuurlijk. Haar vader heeft een bedrijf voor jachten en had haar moeder bezwangerd op haar zestiende. Hij trouwde haar, en nu 15 jaar later is ze op haar éénendertigste nog steeds model, maar vooral presentatrice, ookal beginnen haar looks te slijten. Ze woont alleen, op verzoek van zichzelf zonder personeel, in een apartementje.
Lichaamsbeschrijving: Ze is ongelofelijk slank, heeft milde curves en heeft dan ook cup B. Ze is magertjes, zelfs. Ze is 1m77 lang en heeft goddelijke benen waar zelfs Lauren jaloerse blikken naar geeft. Omschrijving gezicht: Ze heeft een hartvormig gezicht, zacht en met een milde kaaklijn. Ze heeft een beetje een puntige kin die niet uitsteekt. Haar wipneusje valt niet zo zeer op, is klein en delicate. Ze heeft een egale huid, nooit vettig, en donkere, dunne wenkbrauwen. Ze heeft volle wimpers en haar ogen maakt ze altijd op met een minimaal hoeveelheid oogschaduw en mascara. Omschrijving haar: Ze heeft golvend, lichtblond engelenhaar, altijd schoon, vol en om jaloers van te worden. Kledingstijl: Ze draagt elegante kleedjes, altijd trendy en toch casual, maar het zit haar altijd gegoten. Altijd bij zich: Ze heeft altijd een Acer DX900 bij zich met daaraan een mobielhanger, een zilveren vlam met een diamantje erin.
MBTI: INFP Innerlijk: Na alles wat haar overkomen is, heeft ze besloten ijzig te zijn vanaf nu. Afstandelijk. Mannenhatend. Vanbuiten is ze ook nog perfectionistisch en tegelijkertijd onverschillig. Ze is apathisch en aanwezig. Ze is zacht, maar sterk. Vanbinnen, echter, is ze is intelligent, naïef, ook al geeft ze dat zelf niet toe, ze is onzeker en kwetsbaar. Ze is romatisch, maar is bang om weer bedrogen te worden. Ze heeft daardoor wel geleerd niet-oppervlakkig te zijn, ook al is het wel zo dat ze teveel nadenkt. Ze is zonder dat ze het weet onweerstaanbaar sexy gewaagd. Bezigheden: Ze doet aan zowat elke sport die er is en ze houdt van 'muziek', zo stelt ze zich voor. Daarachter houdt ze bizar veel van kralen kettingen maken, of armbandjes, of zoiets dergelijks, zolang het maar zelf gemaakt is. Ze heeft sowieso iets met DIY-dingen van mensen. Ze heeft altijd gehouden van schaatsen en ze is zelfs een keer eerste geworden in een regionaal toernooi maar kon niet naar de landelijke want haar moeder wou toen dat ze kwam kijken naar haar spotje. Afkeer: Ze is androfobisch en ze kan niet tegen sprinkhanen. Douchebags, sadisten en players - allemaal heeft ze er een hekel aan, wat wél weer oppervlakkig is. Ze houdt er niet van om te eten en ze eet ook niet veel. Goed in: Ze is een topzwemmer, speelt tennis als de beste, badminton is ook iets goed - in alle sporten is ze uitmuntend. Ze kan omgaan met een scooter of motor, ze kan dingen besturen en ze haalt goede cijfers. Ze is goed in schilderen, stil zitten en mooi zijn, poseren, koken, kussen. Slecht in: Ze is slecht in mensen vertrouwen, mensen dichtbij laten komen, beslissen of ze iets wel of niet moet zeggen, niet behoorlijk vaagjes overkomen, weten wat ze wil, beslissen in het algemeen, improviseren, talen is niet haar sterkste punt maar ze is ook weer niet 'slecht'. Verleden: Piper was altijd een modelstudent, leefde in een groot, luxieus huis, met ouders die het te druk voor haar hadden over het algemeen, maar ze kon het redden en ze had het oké, totdat ze een keer niet gelijk naar huis kwam, want ze was de sleur van het dagelijks leven eigenlijk wel zat. Ze wou naar het park gaan, toen haar oog viel op een steegje waar geluid vandaan kwam. Ze liep er eigenlijk wel een beetje geïnteresseerd naartoe en daar werd ze gelijk opgemerkt door een thug die haar meteen vastgreep bij haar kraag en haar tegen de muur aandrukte. Hij bleef dingen naar haar roepen over dat ze niks kon verder vertellen wanneer hij haar heen en weer schudde, nog meer tegen de muur aan gooide en ze was klaar om flauw te vallen toen hij dacht dat ze dat al gedaan had, neerknielde en haar shirt begon op te trekken. Piper zag nog net dat de jongen werd neergeslagen door een jongen met een smalle bril in een pak.
Spoiler:
De volgende dag werd ze wakker in een luxieus bed met haar arm en rug in bandage, om haar lichaam een kuikengele badjas over haar schouders. Ze stond op en zocht om haar heen naar kleren. Ze wilde weg, nu, meteen, terug naar de sleur van haar leven, en toen ze eindelijk haar ene lakzwarte Jimmy Choo had gevonden voelde ze een hand glippen om haar middel. Ze schrok, maar ze was te verdoofd om hem weg te meppen, maar langzaam werd het haar zichtbaar wie haar weer overeind trok van de hunchbag-huiding die ze aannam. Rustig leidde haar redder haar naar de muur, leunde met zijn ene bovenarm tegen het hazelnootbruine behang met gouden accenten en legde zijn andere hand om de kaak van Piper. Ze bekeek het gezicht: ze kende deze persoon. Ze ging met hem naar de privéschool, ze had nooit met hem gepraat, maar ze herkende hem vaagjes. Hij boog voorover en vertelde haar hoeveel hij van haar hield, hoe lang hij al op haar wachtte, dat hij haar had gevolgd vanuit school en haar had gevonden, hoe graag hij haar nu wou. Piper was te verbaasd en beangstigd om zich te verdedigen toen hij zijn lippen rusten op haar nek, langzaam naar benedengaand. Ze moest weg, maar hoe? Ze kon niet in haar badjas over straat. Ze besloot eerlijk te zijn en wou, op een nerveuze en ongemakkelijke manier, vertellen dat ze het waardeerde maar dat ze zijn gevoelens niet kon beantwoorden, toen hij midden in haar zin naar haar opkeek vanaf het begin van haar boezem. De blik die hij had. Ze zag een glans die niets goed betekende, maar ze wou hem niet opmerken - tegelijkertijd speelde er iets anders in zijn ogen. Dromerigheid. Tederheid. Verlangen. Ze was nog nooit geliefd, deze emoties had ze nog nooit gezien, en zeker niet van een jongen. Om een of andere reden fascineerde dit haar. Ze wou weten wat er zou gebeuren als ze zou toegeven, dus dat deed ze, en dat leidde tot seks. Sterker nog, toen ze de volgende dag weer naar school ging, enkel met een gekneusde rib en een gekneusde pols, bleef ze na school met hem om op zijn verzoek te make-outen in de toiletten. Dit gebeurde vaker, en meer, en Piper werd al na een week volslagen verliefd op hem. Een nacht kon ze niet slapen, haar gedachten zaten vol met hem, dus ze ging naar zijn huis, zijn landgoed - ze werd eerst niet binnengelaten, maar toen had ze een plan. Ze zag een houten decoratie tussen de klimop en besefte dat ze dat als ladder kon gebruiken. Haar hart bonsde toen ze de planten tussen haar vingers voelde, een laagje aarde en ze de decoratie hoorde kraken. Ze wilde naar boven, ze wilde bij haar vriendje zijn. Uiteindelijk kwam ze bij het balkon van de kamer waar ze een week geleden wakker was gekomen - zijn slaapkamer. Ze trok zich op aan de reling en trof al in haar zicht een patroon in het bed aan, en ze glimlachte breed, maar toen ging het alarm af. En hard. Ze raakte in paniek, keek naar beneden, maar het leek te ver. Ze durfde niet en keek weer op, waar haar blik kruiste met iemand die ze daar niet had verwacht. Een meisje, vurig rood haar, ze herkende haar klasgenootje eigenlijk aan de tattoo op haar nek. De yakuza-meid? Ze bespoorde een figuur achter haar omhoog komen: daar was hij. Waarom lagen ze bij elkaar in bed? Haar mondhoeken schoten omlaag en haar grip op de reling werd minder. Ze schrok wanneer een van de houten balken het begaf en ze onder haar het geluid van honden hoorde. Ze raakte paniek en verstevigde uit wanhoop haar grip wanneer de deur naar het balkon open ging. Ze keek opnieuw op en ze voelde de ijzige blik van haar vriendje in haar boren wanneer zijn hand op het hare kwam, maar al snel voelde ze geen contact meer. Hij had haar vingers van de reling gehaald en ze voelde de lucht naast zich. Ze werd de volgende avond wakker in het ziekenhuis en al gelijk probeerde ze op te staan om weg te rennen. Nee, nee, nee, dacht ze, ze moest weg, ze moest... haar herinneringen kwamen gelijk terug. Ze voelde een woede opkomen voor het meisje wat bij hem in bed had gelegen. Zij, zij had hem van haar afgepakt. Ze voelde een ondragelijke pijn in haar ribbenkast. Ze had haar gekneuste rib nu waarschijnlijk gebroken, dacht ze en de deur ging open. Geen dokter, het was hem. De déjà vu negerend opende ze haar mond maar hij hield zijn hand erop met een ferme kracht. "Geen woord", zei hij, "geen woord." Piper kalmeerde uit intuïtie, of misschien uit zwakte voor hem, wanneer hij verder ging, maar deze woorden maakte haar hart doen stilstaan, haast: "Wat je gisteravond hebt gezien, gebeurde omdat je niet genoeg van me hield, oké?" Plots zag Piper weer een emotie in zijn ogen die haar hart deed dansen. Was ze sadistisch dat ze ervan hield om hem zo kwetsbaar te zien? Hij ging verder, over hoe ze afstandelijk had gedaan, zogenaamd, terwijl zij niet zonder hem kon zijn. Piper deed haar mond open en beloofde dat ze er altijd voor hem zou zijn, dat ze hem nooit meer zou verraden. Al snel gaf hij toe, en na een week kon ze naar huis. Haar moeder deed even alsof ze werkelijk om haar had gegeven al die tijd, maar daarna leek het niks meer. Piper at niet, ze sliep haast niet, ze dacht alleen maar aan hem. Toen ze naar school kwam de volgende dag leek hij er niet te zijn en haar hart zonk even, maar nog lang niet zo erg als later, wanneer ze gewoon naar de wc liep en daar zijn stem hoorde. Waar hij zijn stem en haar stem hoorde, de stem van het klasgenootje. Ze opende de wcdeur waar het vandaan kwam en ze gilde, want daar waren weer het meisje met de rode haren en haar vriendje. Ze rende de school uit en hij kwam achter haar aan, hield haar aan haar pols vast toen ze net de deur van het gebouw uitliep. Hij drukte haar tegen de bakstenen muur, omlaag, met niemand die het kon zien - iedereen was immers in de les. Ze kon wel huilen van angst en schreeuwde dat ze wou dat hij haar met rust liet, dat ze uit elkaar waren nu, dat hij haar los moest laten, maar hij snoerde haar mond door haar met één harde krachtbron tegen het baksteen drukte, alweer, met zijn hand over haar tanden, waar ze bloed proefde. Hij siste dat ze maar beter bij hem bleef, mocht ze niet bekend willen staan als 'slet'. "Want weet je, ik heb al een heel scenario bedacht voor als dit gebeuren zou. Ik kan iedereen vertellen dat we het hebben gedaan. De hele school. En hoe, en wanneer, en waar. Misschien verzin ik er wel wat bij." Piper materialiseerde de kracht van haar woede en beet in zijn middelvinger, en mocht ze het goed hebben gezien, bevroor ze hem tot het bot, maar dat wist ze niet zeker te zien, in elk geval was hij afgeleid genoeg voor Piper om hem van haar af te gooien tegen de deur. Piper rende van school, hard, voelde een ijzige pijn in haar bovenbeen en kon het ook niks meer schelen dat ze spijbelde. Ze zag een scooter staan en uit intuïtie zette ze zichzelf erop terwijl ze haar vriendje hoorde naderen. Ze zag dat de sleutel ontbrak en ze wierp haar vuist er naar toe en zodra het daar was, bij het slot, had ze er iets in gestoken. Ze keek verbaasd naar het hoopje ijs wat perfect gevormd was voor dit slot, het ijs wat ze uit de vochtige lucht had gehaald. Ze had geen tijd om te denken toen ze haar naam hoorde. Ze draaide de nieuwe sleutel en maakte een boog naar haar vriendje, reed hem bijna omver wanneer ze door de poort naar buiten reed. De hele rit flitste er vanalles door haar heen. Ze had nu diefstal gepleegd, ze zit flink in de shit en... ze werd alleen maar woester toen ze realiseerde dat het haar ouders niks zou schelen. Ze beet op haar lip en bij aankomst van haar huis, vond ze een pamflet van het Rochester. Even kon ze het niet geloven, de uitweg was voor haar, in kleurrijk distributie papier. Ze liet hem gelijk zien aan haar moeder die in de slaapkamer werd klaar gemaakt door twee huismeiden voor haar shoptripje. Ze onderbrak alles, Piper moest dit hebben, dit was haar enige kans. Haar moeder las het door en even dacht Piper dat het allemaal ook te mooi was om waar te zijn, maar haar moeder glimlachte en zei, "Waarom ook niet?" Ze had duidelijk het niet gelezen aangezien er een vereiste bijstond van magische krachten, maar dat kon Piper niks schelen. Ze vroeg haar moeder om alles zo snel mogelijk voor te bereiden en dus liet ze dat doen. Piper kleedde zich om in iets wat niet haar uniform was en bracht de scooter terug, maar niet waar hij stond, ze had hem nu geplaatst om de hoek van schoo. Dat was gelijk het dichtsbij wat ze ooit nog kwam bij school na dit alles. Ze vloog de volgende dag al naar Londen en omdat het jaar nog maar een maand aan de gang was kon ze gelijk naar binnen.
Extra: Themesong: White Houses - Vanessa Carlton Relaties: Frenemies met Lauren en Blake, FoeYay en later verloofd met Connor en vrienden met Emily. Sergio weet van haar verleden. Anthony is haar 'unmei' en steun&toeverlaat later. Afbeeldingen:
Index 
