Naam: Iro Misaki
Roepnaam: Hero
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 16
Verjaardag: 6 januari
Kracht: Shaduwen en Andere Zwarte Magie
Geboorteplaats: Nagoya, Japan
Geloof: Atheïst
Seksuele voorkeur: Homoseksueel
(Bij)baan: 'Shota-type cowboy' in een gaybar in de outskirts van Londen op zaterdagen
Familie: Moeder en vader zijn beiden niet meer, is opgevoed door grootouders na hun dood.
Lichaamsbeschrijving: Hij is 1m68, niet erg lang dus, maar slank genoeg, heeft nog net niet het figuur van een meisje. Hij is blank, maar niet bleek, en heeft lange benen waarvan hij de beharing weghaald -- wat hij met al zijn lichaamshaar doet. Zijn preferentie ligt bij waxen.
Omschrijving gezicht: Hij heeft een diamandvormig gezicht met een scherpe kaaklijn en grote, onschuldige, amandelvormige, helderblauwe ogen, die zijn uiterlijk totaal breken.
Omschrijving haar: Volle, nachtzwakte lokken die als manen rond zijn gezicht vallen met een speelse lok die hij met haarspray vastzet in de ochtend.
Kledingstijl: Hij houdt zich liever bij basic spul, repetitief spul tijdens schooluren, met als hoofdkenmerk zijn witte jack, maar in de avond kan hij zich nog weleens omtoveren in een tienermeisje en gaat hij aan de make-up, of gaat hij gelijk in zijn pyjama zitten met de radio aan. Hij weet meer van meisjesmode, aangezien er meer over te weten valt, dan jongensmode, en het kan hem ook meer boeien.
Altijd bij zich: Klein busje haarspray, bobbypins overal en zijn BlackBerry 9320. Hij heeft ook een naaisetje bij zich, altijd.
Myers Briggs personality type: ISFP
Innerlijk: Hero lijkt minder slim dan hij is -- hij lijkt bijzonder impulsief, maar
denkt na, neemt dingen in overweging. Hij zorgt ervoor dat hij altijd
spraakzaam en
gezellig uit de hoek komt, wat hij ook is, daar niet van, alleen hij is veel meer
bewust van dingen dan hij zich voordoet. Hij kan
zichzelf beheersen. Hij doet over het algemeen geduldig, maar vanbinnen is hij veel
grimmiger en
ongeduldiger. Erg
alleen is hij en vastberaden dat te veranderen. Hij heeft de slechte gewoonte om
alles op te kroppen door een
minderwaardigheidscomplex. Hij kan
'sletterig'/makkelijk uit de hoek komen en is makkelijk, fysiek. Mentaal, om hem werkelijk voor je te winnen, is wat moeilijker. Hij is wel erg
eerlijk en een
doorzetter. Hij is
niet bang om pijn gedaan te worden: hij is redelijk veel gewend.
Bezigheden: Hij houdt van kostuums, zich verkleden en zich opmaken -- op school houdt hij het minimaal, maar toch flamboyant. Hij probeert graag nieuwe nagellak of make-up uit en valt graag iedereen die hem lijkt uit te staan lastig. Hij is constant dan ook op zoek naar zulke mensen, aangezien hij zich al sinds de dood van zijn familie niet echt meer geaccepteerd voelt, wat ook hoogstwaarschijnlijk ook de reden is waarom hij steeds veranderd van uiterlijk -- hij wilt geaccepteerd worden. Hij weet dat hij niet 'normaal' is, en andere voorliegen lijkt hem een vreselijk plan, dus probeert hij al het andere uit.
Afkeer: Hij heeft een hekel eraan als mensen hem niet accepteren, natuurlijk, maar hij kan er tegen. Waar hij niet tegen kan is schaars: hij kan niet tegen oneerlijk gedrag tussen anderen. Hij moet niets hebben van conservatief gedoe en kan boos worden als het naar boven komt.
Goed in: Hij ziet iedereen als een individu, niet als een object om hemzelf te vertroelen, wat hem al beter maakt dan Shinji Ikari. Hij heeft veel inzicht en ervaring en daardoor ziet hij vaak oplossingen die anderen niet zien. Hij kan snel tevreden zijn met dingen en hij is heel goed in anderen vertroetelen. Hij heeft perfecte intuïtie, maar dat komt vooral van zijn meestal foutloze logica, maar hij kan er naast zitten, wat hij niet erg vindt: hij kan tegen zijn verlies.
Slecht in: Hij is het niet gewend om gewild, zelf, te zijn, dus zijn reactie hierop zal ofwel vertraagd of onwennig zijn. Hij is slecht in het bespelen van instrumenten en heeft in het algemeen geen ritmegevoel of moves -- hij is slecht met taal en wiskunde. Hij is zogenaamd snel afgeleid -- maar hij kan bijzonder gefocust blijven op mensen. Hij is niet bijzonder sterk, fysiek, noch blijft hij bij met roddels.
Verleden: De Misaki familie was ooit een zeer rijke familie en hield al jaren het geheim dat ze krachten doorgaven aan hun kinderen. Het was een erg besloten, nou, cult, haast, maar toen bleek Hero's vader te zijn vreemdgegaan met een buitenstaander, waardoor alles in duigen viel. Deze vrouw werd betaald om te vertrekken, maar dat was niet genoeg -- voor de ogen van Hero's vader -- en iedereen anders van het Misaki huishouden -- werd deze omgebracht, samen met de chaffeur wiens familie was betaald om mee te gaan met deze zelfmoordopdracht. Iro's vader was ontstoken door woede, eerder dan dat hij zijn lesje had geleerd, en hij bracht naar voren dat hij haar achterna ging. Het conservatieve van de Misaki familie was zo goed als kapot en Hero kon het niet aan, alleen. Zijn enige vriend was zijn neef, dichtbije neef, die hij leuk begon te vinden. Hij was zestien en had een hoog libido en Hero was twaalf en naïef -- je kan raden wat er volgde, incest. Dit was al drie maanden aan de gang en Hero had helemaal niet door hoe zijn neef hem ondertussen mentaal nog veel afhankelijker van hem te maken, dus wanneer ze werden betrapt in bed samen en zijn neef werd onterft en verbannen uit hun landgoed, was Hero wanhopig voor iemand, iemand die hem kon behandelen alsof ze om hem gaven. Zijn grootouders waren de enige die hem aandacht schonken toen -- geen positieve aandacht,
though. Ze pakte hem hard aan -- geen liefde. Hij moest Japanse gewoontes opnieuw leren waarvan hem eerder was verteld dat deze verouderd waren, en toen hij één nacht tegen zijn grootouders uitviel, vertelden deze hem dat hij het niet snapte. Hij was een schande nu! Hij had zichzelf verpest en zijn grootouders probeerde het balans te herstellen, maar hij maakte het moeilijk, en hij leerde niet snel genoeg, en hij was naïef, hij voldeed niet aan de juiste deugden, hij was snel afgeleid en hij was stupide!
Dit laatste was voor Hero de druppel geweest en hij begon te huilen, opnieuw, niet harder dan hij ooit eerder had gedaan, niet voor het eerst sinds tijden, alleen wel de pijnlijkste keer. Omringd door mensen waarvoor hij net vernederd was door zijn eigen familie -- niemand hielp hem. Allen keken ze hem niet eens met medelijden aan. Enkel minacht, haat, sommigen, zelfs.
Na die nacht werd hij een soort emotieloze pop. Hij deed wat mensen van hem wouden, ging apathisch door het leven, maar beleefd. Minimale resultaten, maar toch, resultaten. Hij was het zat. Hij was dichtbij genoeg om zichzelf ook van kant te maken, maar ook dat leek teveel voor Hero. Hij kreeg een hekel aan zichzelf - een spuughekel, maar ergens, nog steeds, was hij beter dan iedereen anders om zich heen. Niet per sé iedereen. Iedereen in het Misaki huishouden, ja, maar hij voelde zich minder dan iedereen buiten de poorten. Buiten het erfgoed. Hij snakte ernaar om gewoon weg te mogen van de wereld, hij was zeker dat hij het hier nooit zou kunnen luchten.
Toen op zijn zestiende werd hij onverwachts weggestuurd naar het Ashbury en het moment dat hij zijn ogen voor het eerst sloot in het vliegtuig, besloot hij een andere persona aan te nemen. Niemand zou met dit willen optrekken. Hij was deze persoon niet meer. Hij kon opnieuw beginnen, vrienden zoeken, het verleden lag achter hem en was niet meer belangrijk. Met veel lawaai kon hij de stilte wel overdekken.
Extra: /
Themesong: The Wombats - Here Comes The Anxiety
Relaties: Doet gezellig met Alfie en Daemon alleen hij is de enige die moeite doet in die vriendschappen. Later Dagmar's gevechtspartner en soulmate, naast Ron's beste vriend en Noa's vriendje.
Afbeeldingen:- Spoiler:
Index 
