Naam: Damien Wolfram Bane
Roepnaam: Damien, op het internet bekend als Wolfbane
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 15
Verjaardag: 5 maart
Kracht: Telekinese en Shape-shifting
Geboorteplaats: Manhattan, New York
Geloof: Joods opgevoed, zelf atheïstisch
Seksuele voorkeur: Zegt aseksueel te zijn, valt op meisjes, of hij ook op jongens valt is hem niet bevestigd en het kan hem ook eigenlijk weinig schelen.
(Bij)baan: /
Familie: Hij heeft een paar ouders, vader is psycholoog en moeder is onderzoeker, ook heeft hij een oudere zus die hij nooit eigenlijk heeft gezien aangezien aangezien zij gelijk toen ze 18 was het huis uit ging en zij het kind was wat hun moeder droeg op haar zestiende, maar na die bevalling heeft ze nogal lang gewacht voordat ze aan een tweede kind - Damien - begon.
Lichaamsbeschrijving: 1m70, lijkt kleiner. Zijn huidskleur kan je misschien afschrikken, hij ziet er namelijk een beetje uit als iemand die al weken de zon niet meer heeft gezien. Hij is slank, waarschijnlijk omdat hij redelijk weinig eet, maar heeft niet echt spieren, logisch aangezien hij nooit echt op een sport heeft gezeten.
Omschrijving gezicht: Hij heeft smaragdgroene ogen die haast lijken op te lichten, zo fel zijn ze. Zijn ogen zijn redelijk goed, nog nooit heeft hij een bril nodig gehad, maar aangezien iedereen in zijn familie behalve hij er al één heeft zal hij er ooit, waarschijnlijk dan hè, wel een moeten krijgen. Zelf is de gedachte daarvan één van de weinige dingen waarbij zijn gezicht vertrekt. Hij heeft redelijk lange wimpers voor een jongen, dat ook.
Omschrijving haar: Van nature lichter dan asblond, wit eigenlijk, en qua lengte tot zijn oren. Heeft de gewoonte in de plaats van statisch te worden, plukjes omhoog te laten krullen. Hij zegt het dagelijks te wassen, maar soms slaat hij wel eens een dagje over.
Kledingstijl: Hip-hop casual en een tikkeltje slordig. Hij heeft maar één paar schoenen, wat een stel borderline-laarzen zijn.
Altijd bij zich: Koptelefoon, iPod
Myers Briggs personality type: INTP
Innerlijk: Hij is
arrogant, maar allesbehalve kil of oppervlakkig. Hij is
speels, maar vooral erg
lui -- als je zijn interesse niet kan behouden, zal hij waarschijnlijk zelfs de kortste zinnetjes als antwoorden gebruiken. Hij heeft
lichtelijk sadistische trekjes, maar toch is hij nog wel een sportieve speler. Hij is
impulsief ondanks hoe
rationeel hij zich altijd opstelt -- hij denkt op dezelfde snelheid als hoe hij praat en doet en is erg zelfverzekerd. Hij is moeilijk boos te krijgen en veel kan hem dan ook niet schelen, eigenlijk. Hij is een tikkeltje
schaamteloos en hoewel hij meer lijkt te zijn dan hij eigenlijk is, is hij toch ook wel een beetje
brutaal.
Bezigheden: Hij noemt zichzelf een 'hacking meester', weet dat het eigenlijk cracken is wat hij doet, maar hij beweert dat "'cracking meester' zijn potentie niet volledig weergeeft". Zijn ouders vonden dit wat uit de handlopen, en hadden zelf eigenlijk nooit nagedacht om hem weg te zenden, maar toen ze op Kínesis University kwamen zagen ze dit als een gouden kans. Als hij plezier aan iets beleefd in z'n eentje, schijnt hij ook in zichzelf te gaan zingen. Binnenmonds. Zachtjes.
Hij luistert enkel Mindless Self Indulgence en Muse zodat hij kan zeggen dat hij 'fan' is van enige muziekleveranciers als mensen het hem zullen vragen, maar erg interesseert muziek hem niet, al heeft hij 8 jaar de viool van z'n ouders moeten beoefenen en is hij een virtuoos op dat gebied.
Afkeer: Mensen zonder echt een talent of mensen die nergens echt hun volle 'alles' in kunnen geven om ook maar te kijken of dit die van hen dan is.
Goed in:Slecht in: Uitleggen, roddelen,
Verleden: Ondanks de banen van zijn ouders, waren ze nog maar net deel van de middelklasse, en hoewel ze tot Damien's elf nog in een 'echt huis' woonde, verhuisde ze gelijk in hetzelfde jaar dat hij naar middle school ging (hij had de third grade, de vijfde, overgeslagen) naar het appartementencomplex waar ze nu leven, ivm de crisis. Damien's jaren op middle school en high school waren minder fortuinlijk als de jaren daarvoor, al ziet hij dat zelf anders. Hij had nu in de plaats van de hele klas als 'kennis-slash-potentiële vriend', slechts zijn naschoolse clubje als gezelschap, de computerclub, Placebo genaamd -- hij was te laat om zich in te schrijven voor andere clubjes, maar hij begon het er wel te mogen. Zijn reputatie was niet zo goed en de clubleden hebben hem nooit zo erg gemogen, ze kwamen weleens bij hem zitten maar iedereen vond hem zelfingenomen. Het enige feest waar hij ooit getuigen van is geweest was om die gozer zijn 126 combat level op Runescape te vieren, en dat was besloten, enkel hij en die jongen, en ze hebben eigenlijk alleen op zijn kamer gezeten, virtuele Greater Demons afslachten en Das Racist - Combination Pizza Hut And Taco Bell onbewust en toch hardop uit hun hoofd geleerd, en het was wel gezellig maar stelde voor anderen natuurlijk niet zoveel voor. Deze jongen was waarschijnlijk de enige vriend die hij had, op middle school was dit, alleen hij ging naar een andere high school en ze zagen elkaar daarna niet meer.
Extra:Themesong: Pretty Boy Swag - Soulja Boy
Relaties: Carper's 'unmei', Ron is de enige die hem echt erkent.
Afbeeldingen:- Spoiler:
Index 
